Θα ζήσω και χωρίς εσένα

Δε λέω. Ήμασταν λίγο μαζί, αλλά ήταν όμορφα. Παραδέξου!
Ατελείωτα μηνύματα, τηλέφωνα, συζητήσεις, σχέδια για το μέλλον μας και χίλια δυο μικροπραγματάκια που δε θα μ᾽ αφήσουν να σε ξεχάσω.

Για όλα φταίει η Κατερίνα. Ήθελε σώνει και ντε, να έρθω μαζί της εκείνο το τριήμερο ώστε να είμαστε και στο πάρτι των γενεθλίων σου.
Στο πάρτι του κολλητού της που είχε να δει δυο χρόνια. Ήσουν βλέπεις και κολλητός της κολλητής μου. Είχε μεγάλη ανυπομονησία να σε δει.

Εγώ, όμως; Ήταν μόλις δυο μήνες που είχα χωρίσει και όπως καταλαβαίνεις καμιά μα καμία όρεξη για πάρτι και τριήμερα δεν είχα, πόσο μάλλον για πάρτι σ᾽ ένα χωριό, 4,5 ώρες μακριά απ᾽ την Αθήνα.

Είμαι όμως και πραγματική φίλη και έχω μάθει να είμαι εκεί όταν ο άλλος με χρειάζεται. Έτσι χωρίς πολλά «μα» και «μου», βρέθηκα στο αυτοκίνητο με την Κατερίνα και μετά από λίγες ώρες στο αγαπημένο χωριουδάκι σου. Περιμέναμε τουλάχιστον δεκαπέντε λεπτά στο σημείο που είχατε δώσει ραντεβού.

Κόσμος πήγαινε κι έρχονταν και η Κατερίνα γύριζε σαν τρελή, πότε εδώ και πότε εκεί, το μικρό της κεφαλάκι ελπίζοντας πως θα φανείς από στιγμή σε στιγμή..
«Να τος», της είπα ξαφνικά και σε κοίταξα στα μάτια. Με κοίταξες και εσύ απορημένος.
«Μα πώς;», ρώτησε η Κατερίνα, «αφού εσύ δεν τον ξέρεις τον Ερμή!».

Κι όμως είχε άδικο. Σε ήξερα! Ήταν σαν να σε ήξερα από πάντα. Τα μάτια σου, το πρόσωπό σου, τα υπέροχα χείλη σου, το χαμόγελο σου. Λες και τα είχα δει εκατό χιλιάδες φορές.

Όλα απ᾽ την αρχή, ήταν τόσο αμήχανα μεταξύ μας. Πόσο μου άρεσε αυτό. Πόσο μου άρεσε όταν με κοιτούσες και χαμήλωνες το βλέμμα, και έπειτα χαμήλωνα και εγώ το δικό μου.

Και κάπως έτσι, δειλά-δειλά ξεκινήσαμε. Μέσα σε τρεις μέρες, έζησα μια αιωνιότητα. Θυμάμαι κάθε κλεφτή ματιά, κάθε υπονοούμενο, κάθε πείραγμα, κάθε χαμόγελο. Ήσουν αυτό ακριβώς που ήθελα στην ιδανική ποσότητα συστατικών.

Το φιλί σου, μεθυστικό. Τόσο που με έπιαναν ρίγη όταν τα χείλη σου ξεκούμπωναν απ᾽ τα δικά μου. Ποτέ δεν το χόρτασα. Κι όταν τα δάχτυλά σου άγγιξαν για πρώτη φορά το κορμί μου και η ανάσα σου γινόταν βαριά πάνω στον λαιμό μου, ένα πράγμα μόνο ήθελα να γίνουμε ένα και να μην ξεκολλήσουμε ποτέ ξανά.. Να μείνουμε έτσι, εκεί, για όσο…

Ήρθες τέσσερις φορές στην Αθήνα μέσα σ᾽ αυτό το μικρό διάστημα που ήμασταν μαζί, και άλλες δυο εγώ. Όλα έδειχναν υπερβολικά τέλεια μέχρι την τελευταία φορά που βρεθήκαμε.

Κάπου εκεί, είχαν αρχίσει ν᾽ αραιώνουν τα τηλεφωνήματά μας, είχε αρχίσει ν᾽ αλλάζει ο τρόπος σου, απέναντι μου… Ένιωθα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήρθα εγώ να σε βρω νωρίτερα απ᾽ ό,τι είχαμε συμφωνήσει. Από κοντά είδα ξεκάθαρα αυτό που φοβόμουν. Τίποτα δεν ήταν όπως πριν.

Ακόμη κι ο τρόπος που με φιλούσες είχε αλλάξει. Εκείνο το φιλί που ήταν για μένα τόσο σημαντικό, εκείνο το φιλί μέσα απ᾽ το οποίο μου έλεγες τόσα, τώρα είχε μείνει βουβό. Είχε γίνει κρύο, ψυχρό και απόμακρο. Όλα είχαν αλλάξει. Όμως ποτέ δε σε ρώτησα το γιατί και εσύ ποτέ δεν μου είπες. Προτιμήσαμε να κρυφτούμε και οι δυο πίσω απ᾽ ανούσιες δικαιολογίες.

Έτσι έκανα την επώδυνη αρχή να κλείσω έναν τόσο ιδιαίτερο κύκλο. Ξεκίνησα να σου λέω πως μου τελείωσε, πως δεν νιώθω πράγματα πια, πως δε θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε, πως σε βλέπω πλέον φιλικά και χίλιες δυο άλλες δικαιολογίες, με στόχο να μη ζήσω τη στιγμή του τέλους του παραμυθιού μου που τόσο όμορφα είχαμε αρχίσει να γράφουμε μαζί. Εκείνου του παραμυθιού που ποτέ δεν καταφέραμε να γράψουμε ένα όμορφο κι ευτυχισμένο τέλος.

«Κουράστηκα, έγιναν διάφορα, είναι καλύτερα έτσι», είπες.

Έκανα πως άκουσα κάτι φυσιολογικό, κάτι ασήμαντο και αδιάφορο κι αυτό σου έδειξα. Τα υπόλοιπα τα κράτησα για μένα. Ούτε αυτό εδώ το άψυχο χαρτί δεν πρόκειται να τα μάθει. Η εσωτερική μου φωνή δεν τολμά να τα πει, μην τύχει και τ᾽ ακούσω. Προσπαθώ να είμαι εντάξει μ᾽ αυτό.

Επέλεξα να μπαινοβγαίνεις σαν ανάμνηση στο μυαλό μου. Επέλεξα να μείνω μακριά σου και να μη σ᾽ αναζητήσω. Επέλεξα τη σιωπή κι ας είναι αβάσταχτος ο πόνος της ψυχής μου.

Ίσως έρθει και για μένα ο καιρός που θα προχωρήσω χωρίς να σε κουβαλάω μέσα μου. Εσύ εξάλλου τα κατάφερες.

 

πηγή: https://www.anapnoes.gr/isos-kapote-na-prochoriso-choris-na-se-kouvalao-mesa-mou/

 

–

Ανδριάννα Γεροντή

Ανασυνδυασμένη – Εκλεκτική Συμβουλευτική

 

Ήθελες πάντα να ασχοληθείς με την ψυχολογία;
Ποτέ δεν είναι αργά!
Σπούδασε Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Μετεκπαίδευση στην Ανασυνδυασμένη – Εκλεκτική Συμβουλευτική