Το εσωτερικό παιδί μέσα μας | Πώς πυροδοτεί κρίσεις ανασφάλειας;

Όπως όλοι γνωρίζουμε σήμερα, ο χαρακτήρας μας δομείται με βάση τα βιώματα τα οποία είχαμε ως παιδιά.
ADTECH GmbH (Master default)

 

Αν δηλαδή οι εμπειρίες μας ήταν οδυνηρές και η οικογένεια στην οποία μεγαλώσαμε δυσλειτουργική, τότε μέσα μας, όσα χρόνια και αν περάσουν, θα κρύβεται πάντα ένα μικρό παιδί, το οποίο πιθανόν να είναι φοβισμένο, να έχει πονέσει, να έχει απορριφθεί και πολύ συχνά δυστυχώς, εγκαταλειφθεί ακόμη και από εμάς τους ίδιους.

Εμάς, τους ενήλικους πλέον εαυτούς που προκειμένου να μην θυμόμαστε ότι αρνητικό έχουμε βιώσει στο παρελθόν, προκειμένου να μην πονέσουμε ξανά, κάνουμε ένα Delete και διαγράφουμε τα πάντα.

Την παιδική μας ηλικία, τον πόνο, τη θλίψη, τη μοναξιά, την εγκατάλειψη και το χειρότερο; Μαζί με όλα τα παραπάνω διαγράφουμε και το μικρό εκείνο παιδάκι που ήμασταν κάποτε.

Εκείνο το μικρό παιδάκι, που είχε και εξακολουθεί να έχει τόσο μεγάλη ανάγκη από αγάπη, προσοχή και φροντίδα και που χρόνια τώρα θρηνεί για την παραμέληση και τη μη κάλυψη των αναγκών του.

Βαθιά και επώδυνα συναισθήματα, τα οποία χωρίς να το περιμένουμε και σίγουρα χωρίς να το καταλαβαίνουμε.. έτσι ξαφνικά.. βρίσκουν μια μικρή χαραμάδα ανοιχτή… ξεχύνονται άτσαλα στο φως και μας δημιουργούν τα ίδια βαθιά και οδυνηρά συναισθήματα, όπως τότε…

Θυμάσαι;

Είναι τότε που ο σύντροφος σου σε άφησε;

Ή μήπως τότε που μιλούσε με κάποια άλλη ιδιαιτέρως θερμά και ένιωσες το στομάχι σου να σφίγγεται κόμπος;

Μήπως είναι τότε που η φίλη σου ήρθε στη συνάντηση σας με το υπέροχο ηλεκτρίκ φόρεμα της και εσύ ένιωσες τόσο, μα τόσο λίγη μπροστά της;

Ή μήπως είναι την άλλη φορά που ένιωσες αόρατη/τος, ανάμεσα στην παρέα σου; Σαν κανένας να μη σε έβλεπε και κανένας να μη νοιαζόταν για σένα;

Ναι… αυτές και τόσες άλλες καταστάσεις, πυροδοτούν συναισθήματα, τα οποία ανήκουν σε εκείνο το μικρό παιδάκι που παράτησες πίσω, μαζί με όλα τα οδυνηρά συναισθήματα που το συνόδευαν.

Εκείνο το μικρό παιδάκι που άφησες πίσω να παλεύει μόνο, νομίζοντας πως έτσι θα ξέφευγες από τον πόνο.

Είναι όμως το ίδιο μικρό παιδάκι, που κλαίει μέσα σου, κάθε φορά που νιώθεις πως μένεις έξω από την παρέα, κάθε φορά που νιώθεις ανεπιθύμητη ή μη σημαντική. Κάθε φορά που ο σύντροφος σου σε κάνει να νιώθεις ανασφάλεια.

Δεν είσαι εσύ, ο ενήλικας εαυτός, είναι εκείνο το μικρό παιδί μέσα σου, που με ακάλυπτες ανάγκες από τότε, επανέρχεται και ζητά την κάλυψη τους στο σήμερα.

Είναι το ίδιο παιδί που επιτίθεται άτσαλα όταν θίγεται ή που μαζεύεται στην θέση του όταν θυμώνει, αδυνατώντας να αμυνθεί ή που δειλιάζει και ντρέπεται να διεκδικήσει όσα του αξίζουν.

Και τι κάνεις εσύ τότε;

Αλήθεια το άκουσες ποτέ; Το αγκάλιασες; Του έδειξες κατανόηση;

Όχι… η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν το άκουσες. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν το έσφιξες πάνω σου, όταν απεγνωσμένα το σώμα του διψούσε για μια αγκαλιά, μια κουβέντα απλή, όπως το «είμαι εδώ για σένα».

Έτσι, νομίζοντας πως το κενό είναι του ενήλικα εαυτού, αναζητούσες αυτήν την αγκαλιά και την αγάπη μέσα από κάποιον άλλον. Μέσα από κάποιον που ή δεν στην έδινε και σε άφηνε στο τίποτα, ή στην έδινε πρόσκαιρα και μετά από λίγο σε άφηνε και πάλι ακάλυπτη με μια πικρία στην ψυχή που παρέμενε κενή.

Και ξέρεις γιατί; Γιατί το κενό γεμίζει από μέσα.

Γιατί εκείνο που έκλαιγε και αναζητούσε φροντίδα ήταν το πληγωμένο παιδί μέσα σου και εσύ ζητούσες από κάποιον άλλον να το δει, τη στιγμή που εσύ ο ίδιος δεν το έβλεπες καν.

Έτρεχες πίσω από κάποιον άλλον για να πάρεις όλα όσα του λείπουν, αδυνατώντας να σκεφτείς πως ο μόνος που μπορεί να το σώσει, είσαι εσύ ο ίδιος.

Αυτή είναι λοιπόν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες σήμερα. Να συνδεθούν συνειδητά με το εσωτερικό τους παιδί, να το δουν, να το αγκαλιάσουν και να το φροντίσουν, ώστε να πάψει να προκαλεί προβλήματα στο σήμερα και στις σχέσεις τους.

Να του καλύψουν όλες εκείνες τις πρώιμες και ανικανοποίητες ανάγκες και να το κάνουν να νιώσει αγαπητό και ασφαλές.

Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με το να κοιτάξουμε και να συνδεθούμε πραγματικά με αυτό που κάποτε ήμασταν και βιώσαμε.

Αυτό επιτυγχάνεται με το να αγκαλιάσουμε και να φροντίσουμε εμείς στο σήμερα, εκείνο το μικρό αφρόντιστο παιδάκι, που ακόμη κλαίει βαθιά μέσα μας.

 

 

Πηγή: https://www.omorfizoi.gr/to-esoteriko-paidi-mesa-mas-pos-pyrodotei-kriseis-anasfaleias

–

 

Έλα μαζί μας σε ένα μοναδικό ταξίδι συνάντησης με Εσένα!

Βιωματικό Εργαστήρι Αυτογνωσίας ‘’Όταν Συνάντησα Εμένα!’’

…με την Ανδριάννα Γεροντή

Ανασυνδυασμένη – Εκλεκτική Συμβουλευτική